Η ταπείνωση είναι το πιό πολύτιμο και πιό ευωδιαστό Πνευματικό μύρο που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στο Θεό, διότι αυτό είναι που ταιριάζει περισσότερο στην Ιδιότητά Του. Λένε οι Πατέρες, ότι εκείνο που θα μας κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση στον Παράδεισο θα είναι, πως ο Θεός με την άπειρη Δύναμή Του και την άπειρη Σοφία Του, είναι τόσο Ταπεινός!

Το μαρτυρικό σου φρόνημα να το δείξεις εκεί όπου είναι ο καθημερινός σου στίβος, στο σπίτι σου, στον άνδρα σου, στην γυναίκα σου.
Όταν ο άνδρας έρχεται από την δουλειά κουρασμένος και σου μιλά χωρίς ευγένεια, εσύ μη θυμώνεις.
Όταν εκείνος σε βρίσει, εσύ μη βγάλεις γλώσσα. Δείξε του αγάπη, ανοχή, υπομονή.
Αν η γυναίκα σου, σού έκαψε το φαγητό, μη φωνάξεις εσύ, φάτο.
Βάλε λίγο λεμόνι μέσα να γίνει πιο νόστιμο και πες της, ωραίο είναι το φαγητό, ώστε να μην πάρει χαμπάρι ότι το φαγητό ήταν καμένο.
Να βασιλεύει η αγάπη μέσα στο σπίτι. 
Όταν βλέπεις ότι σε αδικεί ο σύντροφος της ζωής σου, μη φωνάζεις ότι έχεις δίκιο.
Δεν έχει σημασία άν έχεις δίκιο ή δεν έχεις.
Δεν έχει σημασία ποιο είναι το ορθό, αλλά τι θέλει ο άλλος.
Βγάλε τον εαυτό σου, αρνήσου τον εαυτό σου, βάλε μπροστά τον άλλον.
Αυτό είναι θάνατος, αυτό είναι μαρτύριο.

Νά παλέψεις γιά τή σιωπή τού νού σου. Μήν τόν αφήσεις στή διάλυσή του. Άν δέν προσέξεις, θά τρέχει από δώ κι από κεί, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Θά παρατηρείς τα πάντα, θά κρίνεις τά πάντα, θά νομίζεις πώς φτιάχνεις τόν κόσμο καί τήν ίδια ώρα θά γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση γιά τόν κόσμο. Χωρίς νά τό καταλάβεις, θά μάθεις ν’ ανεβάζεις τόν εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κεί να μετράς τούς πάντες καί τά πάντα μέ τό δικό σου τό μέτρο. Καί θά μάθεις νά μιλάς, νά μιλάς πολύ!
Ή σιωπή όμως… ή σιωπή!

Οι άγιοι είναι απαραίτητοι στη ζωή μας. Γι’ αυτό να μελετάμε τους βίους των αγίων, καλά και συχνά. Να αγαπάμε τους αγίους. Να τους τιμάμε. Να τους μιμούμαστε. Να ζητάμε τη βοήθεια και τις πρεσβείες τους. Να πιάσουμε φιλία μαζί τους. Να μας συνδράμουν, να μας βοηθήσουν στην ανημποριά μας, στις δυσκολίες μας. Να μη μας αφήσουν να απογοητευτούμε, να απελπιστούμε από τις αδυναμίες μας. Είχαν κι εκείνοι πολλές δυσκολίες. Δεν αποθαρρύνθηκαν. Δεν το ‘βαλαν κάτω ποτέ.

Ο Χριστός έμεινε 33 ώρες στον άδη από τις 3 το απόγευμα της Παρασκευής έως τις 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, όσα ήταν δηλαδή τα χρόνια της επίγειας ζωής Του.

Αυτή είναι η ''πρώτη'' λεγομένη Ανάσταση και έχει σχέση με την κάθοδο του Χριστού στον άδη.

Εκεί ο Χριστός κήρυξε και όσοι Τον πίστεψαν και Τον δέχτηκαν τους Ανέστησε και πήγαν μαζί Του στον Παράδεισο.

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ιω. 12, 13)
Ποιος μπορεί να φέρει χαρά σ’ ένα σπίτι; Ο καλοδεχούμενος επισκέπτης.
Ποιος μπορεί να φέρει ακόμα μεγαλύτερη χαρά σ’ ένα σπίτι; Ένας φίλος του σπιτιού.
Ποιος προκαλεί τη μέγιστη χαρά σ’ ένα σπίτι; Ο οικοδεσπότης, όταν γυρίζει στο σπίτι μετά από μακρόχρονη απουσία.
Ευτυχισμένα και καλότυχα τα χέρια που υποδέχτηκαν τον Κύριο ως καλοδεχούμενο επισκέπτη!
Ευτυχισμένα και καλότυχα τα χείλη που τον χαιρέτισαν ως φίλο!
Ευτυχισμένες και καλότυχες οι ψυχές που τον σεβάστηκαν και τον υποδέχτηκαν ως οικοδεσπότη, μ’ ένα τραγούδι υποδοχής!

Να έχετε χαράν! Η χαρά και η λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.

Άνθρωπος χωρίς χαρά είναι χωρισμένος από τον Θεό.
Η χαρά θρέφει την ψυχή, το πνεύμα, το νου.

Εσύ που πλησιάζεις τον αδελφό σου, εσύ που είσαι σύζυγος, όταν πλησιάσεις τον ή την σύζυγό σου, εσύ που είσαι πατέρας, μητέρα, όταν πλησιάσεις το παιδί σου ότι θα του πεις, ότι σκέφτεσαι να του πεις, πες το, αφού πρώτα του πεις δυο κουβέντες που θα του δώσουν χαρά, παρηγοριά, μια ανάσα. Να τον κάνεις να πεί, ανακουφίσθηκα, χάρηκα! Να κάνετε τους άλλους να σας καμαρώνουν, να σας αγαπούν, να χοροπηδούν από τη χαρά τους, όταν σας συναντούν. Διότι όλοι οι άνθρωποι στην ζωή τους, στο σπίτι τους, στο σώμα τους και στην ψυχή τους έχουν πόνο, αρρώστιες, δυσκολίες, βάσανα, και ο καθένας κρύβει τον πόνο μέσα στο πουγγί του το κρυφό, μέσα στην καρδιά του, στο σπίτι του, για να μην το ξέρουν οι άλλοι. Έτσι εγώ δεν ξέρω τι πόνο έχεις εσύ και εσύ δεν ξέρεις τι πόνο έχω εγώ. Μπορεί να γελώ και να φωνάζω, να παίζω, αλλά κατά βάθος πονώ, και γελώ και φωνάζω, για να σκεπάσω την λύπη μου. Γι’ αυτό δώσε στον άλλον πρώτα ένα χαμόγελο.

Ένα πράγμα να θυμάστε. 
Να αποφεύγετε τις κακοτοπιές.
Και όταν κάποιο πρόβλημα εμφανίζεται ή τα πνεύματα με τους γύρω σας οξύνονται, να κάνετε Αγάπη και να επικαλείστε τη βοήθεια του Θεού λέγοντας την Ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”. 
Αυτός ξέρει πολύ καλύτερα από εμάς πώς θα χειριστεί τα προβλήματά μας και πώς τα εμπόδια θα εξαφανιστούν από τον δρόμο μας με τη δική Του παρέμβαση.

Κι αν κάποτε είμαστε πεσμένοι ψυχικά, αν κάποια ασθένεια, κάποια οικονομική δυσχέρεια, κάποια οικογενειακή δυσκολία ή άλλη αιτία έχουν ρίξει το ηθικό μας, τότε προπάντων να μη λησμονούμε να κοιτάμε ψηλά. 
Τότε μάς χρειάζεται επειγόντως να σηκώνουμε ψηλά τα μάτια. Ψηλά!!!!
Προς Εκείνον που μας αγαπά και μπορεί να μάς βγάλει από κάθε αδιέξοδο. 
Λοιπόν, ψηλά τα μάτια και ψηλότερα η καρδιά!!!!

Όταν ήμουν νέος μοναχός, μου έκαναν εντύπωση το διορατικό, το προορατικό και το προφητικό χάρισμα.
Όπου άκουγα ότι υπήρχε γέροντας με τέτοια χαρίσματα έτρεχα με ενθουσιασμό να τον συναντήσω.
Τώρα που γέρασα δεν μου κάνουν πια εντύπωση αυτά τα χαρίσματα.
Για μένα μεγαλύτερη αξία έχει να συναντήσω έναν άνθρωπο που έκανε υπομονή χωρίς να γογγύζει σε μακροχρόνιες και επώδυνες ασθένειες.
Αυτό με συγκινεί και με διδάσκει.