Για να έχει κάποιος Θείο έρωτα και πόθο Θεού, πρέπει να είναι πολύ Άγιος. Όσοι έχουν αυτήν την είδους αγάπη, δεν έχουν κανένα λογισμό. Να σας πω και ένα παράδειγμα, ενός τέτοιου ανθρώπου: Είχανε πάει κάποιοι σε έναν γέροντα και του είπανε: Γέροντα, πέθανε η μάνα σου! Και ο γέροντας τους είπε: Εγώ έχω πεθάνει, πολλά χρόνια πριν από την μητέρα μου! Εξάλλου, η μάνα μου ζει και δείχνει με το χέρι του, την Παναγία! Αυτήν ήταν η απάντησή του. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν αγαπούσε, δεν προσευχότανε και δεν πονούσε για την μάνα του. Απλά δεν είδε το όλο θέμα συναισθητικά, αλλά πνευματικά. Αυτός ο τρόπος σκέψεως του γέροντα είναι τόσο ψηλός και ουράνιος, που ο νους του δεν κατέβηκε καθόλου κάτω στη γη. Ήταν ένας Ουράνιος άνθρωπος!

Δείγμα αγάπης του ανθρώπου προς το Χριστό, είναι η διαρκής μνήμη του Χριστού, μνημονεύοντας το όνομα του Χριστού δια της προσευχής. Επομένως η τέλεια αγάπη προς το Χριστό, οδηγεί προς την τέλεια προσευχή.

Δεν αρκεί να αγαπάμε το Χριστό. Πρέπει να Τον αγαπήσουμε εξ όλης της καρδίας!!! Διότι άμα δεν Τον αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά, τότε ένα μέρος της καρδιάς μας, θα αγαπήσει κάτι άλλο, που ακόμα και πολύ καλό να είναι, κάποια στιγμή θα λειτουργήσει αρνητικά.

Πώς αποδεικνύεται ότι ο Θεός αγαπά άπειρα τον άνθρωπο; Το ότι δέχτηκε να σταυρώσει την αμαρτία (δια της Σταυρώσεως), που άπειρα μισεί.