Όταν κάποιος πληροφορηθεί, ότι επρόκειτο να πεθάνει, έχει φτάσει σε τέλεια μέτρα αγιότητας. Συνήθως τους αμετανόητους ανθρώπους, ο Θεός τους παίρνει πάνω στην αμαρτία.

Το να κοιμηθεί κανείς ειρηνικά και χωρίς ρόγχο και ψυχορράγημα είναι των Αγίων. Το φυσιολογικό είναι, ο άνθρωπος να χάσει τις αισθήσεις του και να έχει επιθανάτιο ρόγχο. Το να μην βγαίνει όμως η ψυχή του ανθρώπου και ο άνθρωπος να ιδρώνει, πολλές φορές να φωνάζει, αν υπάρχει αγωνία και γρήγορη κίνηση των οφθαλμών, η αλλαγή του χρώματος του προσώπου, να εκπέμπεται δυσοσμία από το στόμα και από το περιβάλλον να υπάρχει μια ανεξήγητη ταραχή στους υπολοίπους παρευρισκομένους, όλα αυτά φανερώνουν την παρουσία δαιμόνων και είναι ένα πολύ άσχημο προμήνυμα, που φανερώνει, ότι ο ετοιμοθάνατος έχει κάποιο αμάρτημα ή αμαρτήματα ατακτοποίητα και ανεξομολόγητα.

Ο πόλεμος του εχθρού στα ''τελευταία'' του ανθρώπου, είναι πολύ πανούργος. Και πρέπει να έχει κανείς αποθέματα πίστεως, ώστε να αντιταχθεί στους πονηρούς λογισμούς του διαβόλου που θα τον ενσπείρει π.χ. ότι δεν θα σωθεί. Πολλοί, στα τελευταία τους νικήθηκαν από τον εχθρό.

Πολλοί λένε: Να πεθάνω για να ησυχάσω! Μα... τώρα είναι τα προεόρτια. Άμα πεθάνουμε ατακτοποίητοι, έχοντας γραμμάτια στο Θεό, τότε θα αρχίσουν τα πραγματικά βάσανα.

Ο οδυνηρός τρόπος θανάτου υπολογίζεται από το Θεό, για να εξοφλήσει ο άνθρωπος κάποιες αμαρτίες.

Όταν σκοτώθηκε ο Άβελ από τον Κάιν, έστειλε ο Θεός τον αρχάγγελο Μιχαήλ στον Αδάμ, για να του υποδείξει τι πρέπει να κάνει τον γιό του Άβελ: Να τον θάψει. Είναι αποκάλυψη από το Θεό, ότι ο άνθρωπος πρέπει στη γη να επιστρέψει, όταν πεθάνει. Γιατί όταν ο Θεός μας έπλασε, πήρε χώμα από το έδαφος, στο οποίο δημιουργήθηκε μια γούβα, μια λακούβα. Αυτό το κενό που δημιουργήθηκε στο έδαφος, πρέπει να συμπληρωθεί και γίνεται δια της ταφής μας. Από χώμα σε έκανα και είσαι υποχρεωμένος να μπεις στο χώμα, λέει ο Θεός. Κάθε άλλος τρόπος π.χ. καύση του νεκρού είναι αμαρτία και δεν το θέλει ο Θεός. Όταν μας θάβουν, κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Κυρίου και παίρνουμε Χάρη, η οποία είναι η τελευταία, σε τούτη τη ζωή.

Την ημέρα της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) καθώς υψώνεται ο Σταυρός στην Θεία Ακολουθία, σχηματίζεται ένας ουρανομήκης πύρινος Σταυρός, είναι η Χάρη που ξεκινάει από τον Σταυρό μέσα από την Εκκλησία και φθάνει έως τον θρόνο του Χριστού μας. Σε όλο αυτό το ύψος το νοητό, δημιουργείται μια φωτεινή ζώνη, ένας φωτεινός δρόμος και αλίμονο στα δαιμόνια, αν βρεθούν στο δρόμο αυτής της ζώνης, η οποία περνάει και από τα εναέρια τελώνια. Γι΄αυτό λένε οι Πατέρες, ότι όσοι κοιμηθούν αυτήν την ημέρα δεν τελωνίζονται. Αυτό δεν σημαίνει, ότι όσοι κοιμηθούν αυτήν την ημέρα σώζονται, αλλά σώζονται αυτοί που είναι τακτοποιημένοι εξομολογημένοι και Κοινωνημένοι. Είναι ανυπολόγιστη πολύ μεγάλη τιμή, να κοιμηθεί κάποιος την ημέρα αυτήν (για λοχίας πήγαινες, στρατάρχης έγινες). Τα τελώνια είναι ανενέργητα και την διακαινήσιμο εβδομάδα.