Η αιτία για τα προβλήματά μας, κανείς άλλος δεν φταίει, παρά μονάχα εμείς. Εμείς είμαστε το πρόβλημα και για εμάς και για τους άλλους. Μην ψάχνουμε σαν τους κυνηγούς, να βρούμε την πηγή των προβλημάτων μας άλλου, είτε σε ανθρώπους, είτε σε καταστάσεις, αλλά ας ενσκήψουμε μέσα μας με τη μετάνοια, για να εξαλείψουμε το κακό, που σαν αγκάθι φυτρώνει μέσα από τις κοπριές των παθών μας.

Η ψυχική διάθεση είναι εκείνη που μετράει πάντοτε. Γιατί ο Αδάμ, αν και ήταν μέσα στον Παράδεισο, παρέβη την εντολή του Θεού, ενώ ο Ιώβ, αν και ήταν καθισμένος πάνω στην κοπριά, κράτησε την αυτοκυριαρχία του. Λοιπόν το μόνο που ζητάει ο Θεός απ' τον άνθρωπο είναι η καλή του διάθεση και να έχει πάντοτε τον φόβο του Θεού μέσα του.

Αν η πορνεία πολεμάει το σώμα σου ή την καρδιά σου, αυτό οφείλεται: α) είτε από πολύ ύπνο β) είτε από υψηλοφροσύνη γ) είτε επειδή θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από άλλον δ) είτε επειδή κατέκρινες κάποιον που αμάρτησε. Γιατί χωρίς αυτά δεν πολεμάει τον άνθρωπο η πορνεία.

Όπως λίγη αψιθιά (αβροβότανο) φτάνει για να αχρηστέψει (με την πικράδα της) ολόκληρο δοχείο με μέλι, έτσι και μια σωματική αμαρτία είναι αρκετή, για να μας στερήσει την Βασιλεία των Ουρανών και να μας στείλει στη γέεννα του πυρός.

Τίποτε δεν προκαλεί τόση αηδία στον δαίμονα της πορνείας, όσο το να ξεσκεπάζεις τα έργα του. Και τίποτα δεν τον χαροποιεί, όσο το να κρύβουμε τους λογισμούς.

Αλίμονο σ' εκείνον, που δεν έχει Πνευματικό Πατέρα. Είναι πλοίο χωρίς πυξίδα, είναι οδοιπόρος σε ξένο τόπο χωρίς χάρτη, είναι παιδί χωρίς προστάτη. Υπακούει στο θέλημά του, συμπεριφέρεται εγωιστικά, χάνει τον προσανατολισμό του, οδηγείται στο βάραθρο. Αν όλοι είχαμε Πνευματικό Πατέρα, η γη μας θα έμοιαζε παραδεισένια...

Στον δρόμο της ζωής σου, έχεις ανάγκη και από έναν συμπαραστάτη συγκεκριμένο. Από έναν γέροντα. Από έναν πνευματικό. Από έναν εξομολόγο. Έχεις ανάγκη!.. Έχεις ανάγκη από έναν πνευματικό. Γιατί κάποτε θα δυσκολευτείς. Κάπου μπορεί να χαθείς. Μπορεί να μπερδευτείς... Και θα έχεις τον πνευματικό σου να σε βοηθάει... Θα έχεις τον πνευματικό σου, που όταν θα ματώσουν τα γόνατά σου, επειδή κάπου χτύπησες, κάπου έπεσες, κάπου μάτωσες, θα σου λέει: «Έλα δω, μη φοβάσαι, δεν θα σε πονέσω. Να σε καθαρίσω θέλω. Να σβήσω την πληγή σου, να καθαρίσω την καρδιά σου, να σου διαβάσω την συγχωρητική ευχή, να Κοινωνήσεις...». Και έτσι πάλι να βγεις στο δρόμο της ζωής...

Αυτός που βιάζει τον εαυτόν του για τον Κύριο, είναι όμοιος με τον Ομολογητή της πίστεως.

Απ' αυτά τα 4 έχει ανάγκη η ψυχή: Να φοβάται την κρίση του Θεού, να μισεί την αμαρτία, να αγαπά την αρετή και να προσεύχεται αδιαλείπτως.

Η αληθινή προκοπή της ψυχής είναι τούτη, το να θεωρεί τον εαυτό της καθημερινά και πιο ταπεινό, έχοντας κατά νου τα σφάλματα που συνεχώς κάνει και να θεωρεί κάθε άνθρωπο καλύτερό της. Χωρίς αυτόν τον λογισμό ο άνθρωπος, ακόμα και αν κάνει θαύματα και αν αναστήσει νεκρούς, βρίσκεται μακριά από τον Θεό.

Τρία πράγματα είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια της ψυχής: α) η ησυχία β) η προσευχή και γ) η αυτογνωσία. Αυτή η τελευταία επιτυγχάνεται, όταν μάθει ο άνθρωπος, να μην προσέχει τα σφάλματα του άλλου, παρά μόνο τα δικά του. Αν επιμείνει σ' αυτά, δεν θα αργήσει να καρποφορήσει η ψυχή και σε όλες τις άλλες αρετές.

Όπως συμβαίνει με τους άπειρους εμπόρους που, όταν καταπιάνονται με τις μεγάλες επιχειρήσεις, προκαλούν μεγάλες ζημίες στους εαυτούς τους, ενώ στις μικρές επιχειρήσεις γρήγορα πηγαίνουν μπροστά, έτσι και κάθε είδος (πνευματικής) εργασίας, έχει τη δική της τάξη και κάθε βαθμίδα πολιτείας έχει το δικό της χρονικό στάδιο. Όποιος λοιπόν αρχίζει υπέρμετρη άσκηση πριν να έλθει ο καιρός του, εκτός του ότι δεν κερδίζει τίποτε, διπλασιάζει τη βλάβη για τον εαυτόν του.

Είναι αδύνατον άνθρωπος που πιστεύει σωστά και εργάζεται με ευλάβεια και συνέπεια στον νόμο του Θεού, να πέσει στην ακαθαρσία των παθών και στην πλάνη των δαιμόνων.

Να μην θέλεις να αποφεύγεις την καταφρόνια των άλλων.

Αν εσείς γίνατε αφορμή να πικραθεί ο συνάνθρωπός σας, χρησιμοποιείστε κάθε τρόπο, για να απαλλαγεί από την λύπη που του δημιουργήσατε.

Είναι να απορεί κανείς με τις παραδοξότητες του ανθρώπου. Προσεύχεται νοιώθοντας, πως ο Θεός είναι παρών και ακούει την προσευχή του και συγχρόνως αμαρτάνει με τόση αμέλεια, σαν να απουσιάζει ο Θεός και να μην βλέπει τις ανομίες του.

Όσο αξίζει το τελευταίο λουλούδι του Παραδείσου, δεν αξίζουν όλοι οι θησαυροί όλου του κόσμου.

Αυτό που θα μας πάει στον Παράδεισο, δεν είναι οι αρετές μας, αλλά η ταπείνωσή μας.

Πρέπει να πάρουμε παράδειγμα από τις πεταλούδες. Ζουν μια μέρα και πετάνε φέρνοντας χρώμα παντού...

Αλκοολισμός στα πάθη. Αυτή είναι η αρρώστιά μας. Μόλις ξυπνήσουμε το πρωί... χωρίς δεύτερη σκέψη, ψάχνουμε τις δόσεις ικανοποίησης της αβασάνιστης φιλαυτίας μας. Για τόσο χάλι μιλάμε...

Όλοι εν δυνάμει είμαστε πόρνοι, μοιχοί, αλκοολικοί. εγκληματίες ή κλέφτες, αλλά ο καλός Θεός, μας αναβαστά και μας συγκρατεί με ένα λουρί και έτσι τα πάθη αυτά βρίσκονται μέσα μας σε ύπνωση. Αν όμως ο Χριστός αφήσει λίγο λάσκα το λουρί μας, τότε να δεις πώς θα καταντήσουμε... να μας κλαίνε οι ρέγγες!...

Τον σκόρπιο νου συμμαζεύει η μελέτη, η αγρυπνία και η προσευχή.

Εφόσον το καζάνι θερμαίνεται από την πυρκαγιά που καίει κάτω από αυτό, ούτε η μύγα, ούτε τα ερπετά τολμούν να την αγγίξουν. Όταν το καζάνι κρυώσει, τότε όλα τα ερπετά εγκαθίστανται ελεύθερα. Ομοίως, συμβαίνει με ένα άτομο - ενώ είναι σε πνευματική εργασία, ο εχθρός δεν βρίσκει την ευκαιρία να τον νικήσει!

Ο νυχτοφύλακας, αν κουραστεί όρθιος, κάθεται. Αν καμμιά φορά, σαν κάθεται, τον κλέψει ο ύπνος, δεν τον πιάνει ο νόμος. Αν όμως τύχει και τον συλλάβουν ξαπλωμένο, τότε χάνει τη δουλειά του. Το ίδιο συμβαίνει και σε εμάς. Αν πάνω στον πνευματικό μας αγώνα, μας κλέψει λίγο ο πονηρός, δεν πειράζει και τόσο. Αν όμως μας καταφέρει ο πειρασμός, να το ρίξουμε στην ξάπλα, τότε θα μας φάει λάχανο...

Αυτός που νηστεύει από τροφή, αλλά δεν νηστεύει και από τα πάθη του, αυτός ματαίως νηστεύει και μοιάζει με τον διάβολο, ο οποίος ποτέ δεν τρώει λάδι, αλλά δεν αλλάζει γνώμη και ζωή.

Η νηστεία έχει μισθό, αλλά εκείνος που τρώει χάριν της αγάπης εκπληρώνει δύο εντολές, μία γιατί παραιτείται από το δικό του θέλημα και άλλη γιατί εφαρμόζει την κατεξοχήν εντολή του Θεού.

Θα έρθει εποχή, που στα μοναστήρια, ανάμεσα στους 100 μοναχούς, ελάχιστοι θα είναι οι σεσωσμένοι. Στους 50 μοναχούς, δεν ξέρω αν σωθεί ένας! Οι μοναχοί, στα θλιβερά εκείνα χρόνια, θα γυρεύουν καλοφαγία και θα κοιτάζουν, πως να ικανοποιήσουν την φιλαρχία και την φιλαργυρία τους.

Αν ο σύζυγος ή σύζυγος, συγχωρήσουν την απιστία του συντρόφου τους, τότε κατατάσσουν τον εαυτόν τους απευθείας στον Παράδεισο. Γιατί θα πράξουν αυτό που ζητούν οι ίδιοι και από τον Θεό. Να τους συγχωρήσει την απιστία που επέδειξαν κατά τον βίο τους. Να είναι στα λόγια με τον Χριστό, αλλά στα έργα με τον... Και όπως λέγει και ο Ίδιος ο Χριστός μας, έναν κόκκο σιναπιού να είχαμε πίστη... η γη μας θα ήταν στην κυριολεξία ο επίγειος Παράδεισος.

Αν θέλεις να μνησικακείς, να μνησικακείς εναντίον των δαιμόνων.

Αυτός που διατηρεί μνησικακία στην ψυχή του, είτε τρώει, είτε πίνει, είτε κοιμάται, είτε περπατάει, σαν δηλητήριο τον κατατρώει η μνησικακία. Επομένως την αμαρτία δεν την αποχωρίζεται ποτέ. Η προσευχή του γίνεται κατάρα για τον ίδιο και όλος ο κόπος που κάνει και αν ακόμη χύσει το αίμα του για τον Χριστό, δεν θα είναι δεκτός από τον Θεό.

Ενθυμάσαι το Χριστό, όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση ευτυχίας και ευημερίας; Τότε θα σε θυμηθεί και ο Χριστός, όταν βρεθείς σε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή σου.

Να θυμάσαι πάντα τον Κύριο. Όταν όμως ξεχάσεις τον Θεό, τότε θ' αρχίσεις να σκέπτεσαι πονηρά και να ενεργείς παράνομα και αμαρτωλά.

Είτε πέφτεις να κοιμηθείς, είτε σηκώνεσαι ή οτιδήποτε άλλο κάνεις, εάν έχεις τον Θεό μπροστά στα μάτια σου, σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να σε φοβίσει ο εχθρός και εάν ο λογισμός με τον τρόπο αυτό μείνει σταθερά προσηλωμένος στον Θεό, τότε και η δύναμη του Θεού θα μείνει μέσα σ΄αυτόν.