Τέκνα μου αγαπητά εν Χριστώ, διατηρήσατε γενναίως και ατρομήτως την ιεράν ημών θρησκείαν και την γλώσσαν των πατέρων, διότι αμφότερα ταύτα χαρακτηρίζουσι την φιλτάτην ημών πατρίδα και άνευ τούτων το έθνος ημών καταστρέφεται.

Χιλιάδες καλά και αν κάνουμε και έχουμε έχθρα με τον αδερφό μας, όλα είναι χαμένα.

Εάν χάσουμε την Ορθοδοξία μας, θα χάσουμε και την ελευθερία μας.

Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθεί. Και ένας που πέθανε, αλλά πρόφθασε να εξομολογηθεί και ας μην έχει Κοινωνήσει, έχει ελπίδα σωτηρίας. Εάν όμως που δεν έχει εξομολογηθεί, όσες φορές και αν Κοινωνήσει, τίποτε δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται, επειδή και Κοινωνεί ανάξια και αλίμονο σ' αυτόν. Πρώτα πρέπει να γίνεται η εξομολόγηση, έπειτα η Αγία Κοινωνία. Πρώτα να πλύνουμε και να καθαρίσουμεν το δοχείο και ύστερα να βάλουμε το πολύτιμο πράγμα μέσα.

Θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας; Τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται! Αυτά είναι 4 τρίχες-ιατρικά και είναι οι εξής: Πρώτη τρίχα: Όταν θελήσετε να εξομολογηθείτε, το πρώτο θεμέλιο είναι, να συγχωράτε τους εχθρούς σας. Το κάνετε; Πήρατε την πρώτη τρίχα!... Δεύτερη τρίχα: Να βρείτε καλό πνευματικό, γραμματισμένο, ενάρετο, για να εξομολογηθείτε τις αμαρτίες σας. Όταν κάνεις την αμαρτία, τότε πρέπει να ντρέπεσαι. Όταν εξομολογείσαι, πρέπει να μην έχεις καμμία ντροπή. Όταν εξομολογείστε, να λέτε όλα σας τα αμαρτήματα καθαρά. Και πρώτα να πεις του πνευματικού σου: -«Πνευματικέ μου, θα κολασθώ διότι δεν αγαπώ τον Θεό και τους αδελφούς μου, με όλη μου την καρδιά, όπως τον εαυτόν μου». Το έκανες; Εσήκωσες και την δευτέραν τρίχα. Η τρίτη τρίχα: Να μην κατηγορήσεις κανέναν άλλον για τα αμαρτήματά σου! Τον εαυτόν σου μόνον να κατηγορήσεις! Και να πεις: Τα έκανα από την κακή μου προαίρεσι. Εγώ φταίω! Είναι βαρύ να κατηγορήσεις τον εαυτόν σου; Όχι; Λοιπόν, τότε πήρες και την τρίτη τρίχα. Έχουμε και την τετάρτη τρίχα. Όταν ο πνευματικός, σου δώσει ευλογία και αναχωρήσεις από την εξομολόγηση, να αποφασίσεις με απόφαση, καλύτερα να πεθάνεις, καλύτερα να χύσεις το αίμα σου σε μαρτύριο, παρά να ξαναπέσεις σε αμαρτία. Το κάνεις και αυτό; Αν ναι, τότε σήκωσες και την τέταρτη τρίχα. Αυτά είναι τα ιατρικά σου, αδελφέ. Τόσο ελαφριά, σαν να σηκώνεις τέσσερες τρίχες!

Να ντρέπεσαι όταν πας να κάνεις την αμαρτία και όχι όταν την εξομολογείσαι. Όταν φύγεις από τον πνευματικό συγχωρεμένος, να έχεις πάρει την εξής απόφαση: καλύτερα να πεθάνεις παρά να ξανακάνεις την αμαρτία.

Όταν εξομολογείστε, να λέτε όλα σας τα αμαρτήματα παστρικά και καλά. Και πρώτον να πεις του πνευματικού σου: «Πνευματικέ μου, εγώ θε να κολαστώ, γιατί δεν αγαπώ τον Θεόν και τους αδελφούς μου με όλη μου την καρδιά και με όλη μου την ψυχή σαν τον εαυτόν μου.» Και να πεις εκείνο που σε τύπτει τη συνείδησή σου και όλα τα κακά που έκανες.

Την ημέρα, που γιορτάζει ο Άγιος του παιδιού σου, αν θέλεις να κάνεις γλέντι, να γιορτάσεις τον Άγιο, πώς πρέπει να κάνεις; Εγώ σου λέω: Γίνεται γλέντι Θεϊκό, μα γίνεται και διαβολικό. Θεϊκό γλέντι είναι: Δώσε ένα γρόσι του παπά σου να σε μνημονεύσει στην Λειτουργία. Με άλλο γρόσι πάρε κερί, λιβάνι και λάδι και σύρτα στην Εκκλησία να τα κάψουν εμπρός στον Άγιο. Και άλλο ένα γρόσι μοίρασέ το κρυφά ελεημοσύνη. Αυτό είναι το Θεϊκό γλέντι. Και να διαβάσεις το Συναξάρι του Αγίου, να ακούει το παιδί σου και να του πείς: «Ακούς, παιδί μου, τί έκανε ο Άγιός σου; Έτσι να κάνεις και εσύ». Ακούγοντας το παιδί σου τέτοια θαύματα, ζηλεύει και λέει: «Αχ, πότε θα γίνω και εγώ σαν τον Άγιό μου!». Διαβολικό γλέντι είναι: Να πάρεις ένα πρόβατο, να το μαγειρέψεις και να φωνάξεις τους φίλους σου και τους συγγενείς σου. Και να τρώτε, να πίνετε, να μεθάτε. Εμείς ελπίζουμε να σωθούμε στο όνομα του Χριστού. Η ευγένειά σας, ποιό θέλετε καλύτερα; Το Θεϊκό ή το διαβολικό γλέντι; Το θεϊκό. Λοιπόν, αν θέλετε, έτσι να κάνετε.

Θα έρθει καιρός που θα αδειάσουν οι Εκκλησίες και θα γεμίσουν οι φυλακές.

Φωτιά είναι τα χρήματα της Κυριακής.

Ο άνθρωπος που φυλάει τα προστάγματα (εντολές) του Θεού, γίνεται σοφός και δεν φοβάται όλον τον κόσμο. Και ένα πάλι, που δεν φυλάει τα προστάγματα του Θεού, γίνεται μωρός, φοβάται ακόμα και τον ίσκιο του, ας είναι και βασιλιάς και να κυβερνάει όλον τον κόσμο.

Θα έρθει καιρός που θα αδειάσουν οι Εκκλησίες και θα γεμίσουν οι φυλακές.

Θα έρθει καιρός που θα αδειάσουν οι Εκκλησίες και θα γεμίσουν οι φυλακές.

Η τελεία αγάπη είναι να πουλήσεις όλα σου τα πράγματα, να τα δώσεις ελεημοσύνη και να πας να βρεις αφέντη και να πουληθείς σκλάβος. Και όσα πάρεις, να τα δώσεις όλα. Να μην κρατήσεις τίποτα για σένα. Βαρύ σου φαίνεται; Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό; Κάνε το άλλο: Μη πουληθείς σκλάβος. Μόνο πούλησε τα πράγματά σου. Δώσε τα όλα ελεημοσύνη. Το κάνεις; Ακόμη βαρύ σου φαίνεται και αυτό; Ας έλθωμε παρακάτω: Δεν μπορείς να δώσεις όλα σου τα πράγματα; Δώσε τα μισά. Δώσε το ένα τρίτο, δώσε το ένα πέμπτο. Ακόμη βαρύ σου φαίνεται; Κάνε το άλλο: Δώσε το ένα δέκατο. Το κάνεις; Ακόμη βαρύ σου φαίνεται; Ας έλθωμε παρακάτω. Κάνε το άλλο: Μη πάρεις το ψωμί του αδελφού σου, μη πάρεις το εξωφόρι του. Μη τον κατατρέχεις. Μη τον τρως με την γλώσσα σου. Μήτε και αυτό το κάνεις; Ας έλθωμε παρακάτω. Κάνε το άλλο: Βρήκες τον αδελφό σου μέσα στην λάσπη και δεν θέλεις να τον βγάλεις; Καλά. Δεν θέλεις να του κάνεις καλό; Τουλάχιστον μη του κάνεις κακό. Άφησέ τον. Πώς θέλουμε να σωθούμε, αδελφοί μου, όταν τo ένα μας φαίνεται βαρύ και το άλλο βαρύ; Που να πάμε παρακάτω; Δεν έχουμε να κατεβούμε άλλο. Ο Θεός είναι εύσπλαγχνος. Ναι! Μα είναι και δίκαιος... Έχει και ράβδον σιδηράν. Λοιπόν, αν θέλουμε να σωθούμε, πρέπει να έχουμε την αγάπη στον Θεόν και στους αδελφούς μας.

Εγώ έχω ψωμί να φάω, εσύ δεν έχεις· και σου δώσω κομμάτι και σένα, που δεν έχεις, τότε φανερώνω πως σ' αγαπώ. Άμα φάω όλο το ψωμί και εσύ πεινάς, τί φανερώνω; Πως η αγάπη που έχω σε σένα είναι ψεύτικη. Έχω δύο ποτήρια κρασί να πιώ, εσύ δεν έχεις· και δώσω και σένα απ' αυτό και πιείς, τότε φανερώνω πως σ' αγαπώ. Άμα όμως δεν σου δώσω, είνε κάλπικη η αγάπη. Είσαι λυπημένος· πέθανε η μητέρα σου, ο πατέρας σου· και έρθω να σε παρηγορήσω, τότε είναι αληθινή η αγάπη μου. Άμα όμως εσύ κλαις και θρηνείς και εγώ τρώω, πίνω και χορεύω, ψεύτικη είναι η αγάπη μου. Το αγαπάς εκείνο το φτωχό παιδί; Αν το αγάπας, του παίρνεις ένα υποκάμισο που είναι γυμνό, να παρακαλά και εκείνο για την ψυχήν σου. Δεν είναι έτσι Χριστιανοί μου; Με ψεύτικη αγάπη, δεν πηγαίνουμε στον παράδεισο.

Είναι μια μηλιά που κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα, τί πρέπει να κατηγορήσουμε, την μηλιά ή τα μήλα; Την μηλιά. Λοιπόν, κάνετε καλά εσείς οι γονείς, που είστε η μηλιά, για να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Ένα δένδρο, σαν το κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά του. Όταν όμως ποτίζεις την ρίζα του, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια του. Σεις οι γονείς, είσαστε σαν το δένδρο. Όταν λοιπόν ο πατέρας και η μητέρα, που είσαστε η ρίζα των παιδιών, ποτίζεστε με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, ο Θεός φυλάει τα παιδιά σας. Όταν ξεραίνεστε εσείς οι γονείς με τις αμαρτίες, ο Θεός θανατώνει τα παιδιά σας και σας βάζει και εσάς στην κόλαση μαζί τους...

Να κάνεις μια εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχεις και τον Άγιο του παιδιού σου. Και όταν το παιδί σηκώνεται από τον ύπνο και σου γυρεύει ψωμί, να το βάλεις μπροστά στην εικόνα του Χριστού και να του πεις: - Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί· ο Χριστός έχει. Σήκω να κάνεις τον σταυρό σου, να παρακαλέσουμε τον Άγιο σου να παρακαλέσει τον Χριστό να σου το δώσει. Και έτσι το παιδί παρακινείται για την αγάπη του ψωμιού, μόλις ξυπνά, να βλέπει τον Άγιόν του. Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδί, πως έχει την ελπίδα του στον Χριστό και στον Άγιόν του, κατακαίγεται και φεύγει. Έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, για να συνηθίζουν στον καλό δρόμο.

Θα έρθει καιρός που θα αδειάσουν οι Εκκλησίες και θα γεμίσουν οι φυλακές.

Θα έρθει καιρός, που ο διάβολος θα μπει μέσα σ' ένα κουτί και θα φωνάζει. Και τα κέρατά του θα είναι στα κεραμίδια.

Χριστιανός, που δεν έχει Βαπτισθεί και δεν έχει Εξομολογηθεί, δεν μπορεί να σωθεί.

Τούτο το σώμα που βλέπετε είναι το φόρεμα της ψυχής.
Η ψυχή είναι άνθρωπος, η ψυχή είναι που βλέπει, ακούει, ομιλεί, περπατεί, μαθαίνει επιστήμες, δίνει ζωή στο σώμα και δεν το αφήνει να βρωμήσει.
Και άμα βγει η ψυχή, τότε βρωμά, σκουληκιάζει το σώμα.
Το κορμί έχει μάτια, μα δεν βλέπει, έχει τα ώτα, μα δεν ακούει, ομοίως και οι υπόλοιπες αισθήσεις του σώματος αλλά όλα ενεργούνται δια της ψυχής.

Αν δεν συγχωρέσουμε τους εχθρούς μας και το αίμα μας να χύσουμε για τον Χριστό, στην κόλαση θα πάμε.

Η συγχώρεση έχει δύο ιδιώματα: Ένα φωτίζει και ένα να κατακαίει.

Θα δείτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχει γρηγορότερα από τον λαγό. Θαρθή καιρός, που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε άλλο, σαν νάναι σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλη (Κωνσταντινούπολη) στη Ρωσία.

Η προδοσία καταβάζει τον άνθρωπο πιο κάτω από το κτήνος, γιατί εκείνο ποτέ δεν προδίδει, αλλά μένει πιστό...

Η ελεημοσύνη, η αγάπη και η νηστεία αγιάζουν τον άνθρωπο και τον πλουτίζουν και σωματικά και ψυχικά.

Τούτα τα 4 είναι αναγκαία να τα έχετε: Εξομολόγηση, Εκκλησιασμός, Αγάπη και Ελεημοσύνη.

Αν βρίσκουν στο δρόμο ασήμι, δεν θα σκύβουν να το πάρουν. Για ένα όμως στάχυ, θα σκοτώνονται ποιός να το πρωτοπάρει...

Ο Χριστιανός χρειάζεται δύο φτερούγες για να πετάξει και να πάει στον Παράδεισο: την ταπείνωση και την αγάπη.

Να έχετε ευλάβεια σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας και περισσότερο στην Παναγία, γιατί όλοι οι Άγιοι είναι ''δούλοι'' του Χριστού, ενώ η Θεοτόκος είναι η βασίλισσα του Ουρανού και της γης και παρακαλεί τον φιλεύσπλαχνο Χριστό, για τις αμαρτίες μας.

Όταν τα μήλα είναι ξινά, δεν φταίνε τα μήλα, αλλά οι μηλιές. Λοιπόν, κάνετε καλά εσείς οι γονείς, που είσαστε η μηλιά, για να γίνονται και τα μήλα γλυκά.

Να γίνουμε παιδιά στην ακακία, όχι στο μυαλό.

Εκεί όπου θα κάνεις όρκο του αδελφού σου, πες του την αλήθεια και αν δεν σου πιστέψει, τράβα τον δρόμο σου. Να απέχουμε, αδελφέ μου, να μην ορκιζόμαστε στο όνομα του Θεού ή να κάνουμε όρκους και να ονομάζουμε τους Αγίους. Αλίμονο σε εκείνους, φωτιά πύρινη τους καίει και τους φλογίζει!