Να λες μέσα σου, με όλη σου την καρδιά: ''Ο Κύριος είναι τα πάντα για μένα. Εγώ δεν είμαι τίποτα. Είμαι αδύναμος και τιποτένιος. ''Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν'' (Ιωάν. 15,5), είπε ο ίδιος ο Κύριος. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε: ''Εγώ είμαι το παν για σένα''. Αυτό πρέπει να το πιστεύεις κάθε στιγμή της ζωής σου ακράδαντα και να καταφεύγεις στον Κύριο, για το καθετί. Να πιστεύεις, πως θα λάβεις απ' Αυτόν, ο,τιδήποτε είναι απαραίτητο για την σωτηρία σου, αλλά και γι' αυτήν την πρόσκαιρη ζωή σου.

Ω, πόσο πικρές και προσβλητικές Σου είναι οι αμαρτίες μου, Χριστέ μου, Θεέ και Σωτήρα μου! Δέχτηκες ραπισμούς, μαστιγώσεις, εμπτυσμούς. Στο κεφάλι Σου φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι, Σταυρώθηκες στο Σταυρό για χάρη μου. Κρεμάστηκες στο Σταυρό, υπόφερες απίστευτα βάσανα, για να με σώσεις, από τα πικρά και αβάσταχτα βάσανα της κολάσεως. Θα έπρεπε πιο συχνά να φέρνω στον νου μου, αυτή Σου την αυτοθυσία και τα πάθη Σου, για να μην αμαρτάνω, αλλά να επιδίδομαι με ζήλο στην αρετή, να Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά, να τηρώ τις σωτήριες εντολές Σου.

Η σκέψη του ανθρώπου έχει την μεγαλύτερη επίδραση στην κατάσταση και στις ροπές της καρδιάς και των έργων του. Επομένως, για να διατηρείται η καρδιά καθαρή, πρέπει να εξαγνίζεις την σκέψη σου με την προσευχή, με την μελέτη της Αγίας Γραφής και των κειμένων των Αγίων Πατέρων, κσθώς και με την βεβαιότητα, πως οι εγκόσμιες απολαύσεις είναι πρόσκαιρες και φθαρτές και σύντομα εξαφανίζονται.

Δεν πρέπει να κοιτάζουμε με κατάπληξη και κακία, τις διάφορες αμαρτίες, αδυναμίες και πάθη των ανθρώπων. Όλα αυτά είναι ξελογιάσματα των ανθρώπων από παλιά, είναι αδυναμίες όλου του ανθρωπίνου γένους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν από μόνοι τους, να απαλλαγούν απ' αυτά. Ήταν απαραίτητος ένας Σωτήρας. Όχι μεσίτης, ούτε άγγελος, αλλά ο ίδιος ο Κύριος σαρκωμένος. Γι' αυτό πρέπει να περιφρονούμε τα ανθρώπινα πάθη, ακόμα και αν στρέφονται εναντίον μας π.χ. κακία φθόνος κ.ά. Δεν πρέπει να οργιζόμαστε εναντίον εκείνων που έχουν υποκύψει στα πάθη αυτά, αλλά να τους φερόμαστε με καλοσύνη. Να τους βλέπεις όλους σαν εικόνες Θεού και να τους φέρεσαι με απλότητα, με σεβασμό. Πρέπει να προσπαθούμε να τους πείσουμε με τα λόγια, με προσευχή, όπως έκανε ο Κύριος και οι Άγιοι, για τους εχθρούς τους. Εδώ έγκειται η σοφία του Χριστινανού...

Τον αλαζόνα, μοχθηρό και υπερήφανο άνθρωπο, να τον βλέπεις σαν τον άνεμο. Μην προσβάλλεσαι από την κακία, την υπερηφάνεια και την μοχθηρία του. Φρόντισε να παραμείνεις ειρηνικός. Ο εχθρός προσπαθεί, να σε εκνευρίσει, εξάπτοντας τα ανθρώπινα πάθη σου ή βάζοντας στην καρδιά σου καχυποψία και φαντασίες.

Μην κοιτάζεις τον άνθρωπο και κυρίως τον Χριστιανό, με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνο ως υιό Θεού. Να τον δεχτείς ως υιό Θεού, να συνομιλήσεις μαζί του και να του φερθείς, όπως θα φερόσουνα σε υιό Θεού.