Ας βιαστούμε να καταδικάσουμε τον εαυτόν μας για τις αμαρτίες μας. Ας παραδεχτούμε την κακία μας. Και ας πάψουμε να χαιρόμαστε γι' αυτές, να τις αγαπάμε και να τις πράττουμε...

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος που οδηγεί στον Θεό, για μας τους αμαρτωλούς που απομακρυνθήκαμε απ' Αυτόν «εις χώραν μακράν», είναι ο δρόμος της συντριβής και των δακρύων.

Μετάνοια σημαίνει να αισθάνεσαι στην καρδιά σου, το ψεύδος, την ανοησία, την ενοχή για τις αμαρτίες του. Σημαίνει να ομολογήσεις, πως με τις αμαρτίες του, πρόσβαλες τον Κύριο και Δημιουργό μας, τον Πατέρα και Ευεργέτη μας, που είναι άπειρα Άγιος και αποστρέφεται απόλυτα την αμαρτία. Σημαίνει να μισήσεις, με όλη σου την ψυχή την αμαρτία και να διορθωθείς για να εξιλεωθείς.

Η αληθινή μετάνοια απαιτεί, όχι μόνο την μη επανάληψη των αμαρτιών, για τις οποίες έχει μετανοήσει ο άνθρωπος, αλλά και την σταθερή προσήλωση στον δρόμο της αρετής.