Να πιστεύεις ακράδαντα πως κάθε λόγος, και ιδιαίτερα ο λόγος που προφέρεται κατά τη διάρκεια της προσευχής, είναι πραγματοποιήσιμος. Ο ποιητής του λόγου είναι ο ίδιος ο Θεός Λόγος.

Bλέπε κάθε τί σ' αυτόν τον κόσμο, σαν μία σκιά, που παρέρχεται. Μήν προσκολλάς την καρδιά σου σε τίποτε. Μή θεωρείς τίποτε στον κόσμο σαν μεγάλο και μή στηρίζεις τις ελπίδες σου, σε τίποτε το γήϊνο. Έχε την καρδιά σου στραμμένη στον Ένα, Άφθαρτο, Αόρατο και Πάνσοφο Θεό.

Μην εκνευρίζεσαι όταν σε χλευάζουν, μην κακιώνεις εκείνων που σε μισούν και σε συκοφαντούν, αλλά να τους αγαπάς, σαν να ήταν γιατροί που τους έστειλε ο Θεός, για να σε διδάξουν την ταπείνωση. Να προσεύχεσαι στο Θεό γι' αυτούς. "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς" (Ματθ. 5,44).

Μην φοβάσαι τα πικρόχολα σχόλια και τον εμπαιγμό των ανθρώπων. Αυτός ο φόβος είναι διαβολικός. Να σκέφτεσαι μόνο τι λέει ο Κύριος και Θεός για σένα, καθώς και οι Άγιοι και οι Άγγελοι του Θεού.

Όλη μου η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτάται από τους λογισμούς μου και από τις διαθέσεις της καρδιάς μου. Αν οι λογισμοί κι οι διαθέσεις μου είναι σύμφωνα με την αλήθεια του Θεού, με το θέλημά Του, τότε είμαι αναπαυμένος, γεμάτος Θείο φως, χαρά και ευλογία. Αν όχι, τότε είμαι ανήσυχος, γεμάτος με πνευματικό και ψυχοφθόρο σκότος, νιώθω να με βαραίνει η απόγνωση. Αν μεταβάλλω τελείως τους απατηλούς κι ακάθαρτους λογισμούς και τις διαθέσεις της καρδιάς μου και τους κάνω αληθινούς και θεάρεστους, τότε αποκτώ πάλι ανάπαυση και ευλογία.

Μακάριος είναι εκείνος που περιφρονεί τις χαρές αυτού του κόσμου. Και η μακαριότητά του αυτή, δεν θα έχει τέλος.

Τί είναι η ψευδής ευγνωμοσύνη στον Θεό; Το να ευχαριστεί κανείς τον Θεό, μονάχα με τα χείλη για τα αγαθά που έλαβε και να χρησιμοποιεί αυτά τα αγαθά, μονάχα για τον εαυτόν του, χωρίς να νοιάζεται για τον πλησίον του. Το να λαμβάνει και να φυλάει για δική του αποκλειστική χρήση, στερώντας έτσι τους αδελφούς του απ' αυτά. Αυτή η ευχαριστία είναι ψευδής, ασεβής και προκαλεί απαρέσκεια στον Θεό. Τί να τις κάνει ο Θεός τις ευχαριστίες μας, όταν δείχνουμε έσχατη αχαριστία στην πράξη και κακή διάθεση; Όταν δεν δίνουμε στους άλλους από εκείνα, που μας δίνει ο Θεός...; Και πόσοι τέτοιοι ''ευγνώμονες'' ή μάλλον αχάριστοι άνθρωποι υπάρχουν!

Μην λησμονείς ποτέ, ότι κάθε στιγμή και για αναρίθμητα πράγματα είσαι χρεώστης στον Θεό: για κάθε αναπνοή, για κάθε ακτίνα ηλίου που σε θερμαίνει, για κάθε μπουκιά ψωμιού, για κάθε καλή σκέψη, για κάθε άγιο αίσθημα, για κάθε αγαθό έργο, τέλος για κάθε δωρεά της χάριτος που γαληνεύει και χαροποιεί την καρδιά σου. Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου, κατασιγάζει τα πάθη σου, σε φέρνει σε επικοινωνία με τον ουρανό. Πιο πολύ όμως πρέπει να ευγνωμονείς τον Κύριο, επειδή πρώτα σου χάρισε τη ζωή, την βιολογική ύπαρξη και έπειτα σε αναγέννησε με το Άγιο Βάπτισμα, σε ένωσε με το σώμα της Εκκλησίας, σε έκαμε παιδί Του, έτσι «ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ' υιός ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ. 4,7).

Κάθε στιγμή είμαι οφειλέτης στον Κύριο, πνευματικά και σωματικά. Πνευματικά για τις αμαρτίες μου, σωματικά επειδή λαμβάνω χάρισμα όλες τις υλικές δωρεές Του, όπως τροφή, χρήματα, ρούχα, αέρα, ζέστη, φως και γενικά όλα τα χρειαζούμενα της ζωής. Πώς τότε θα μπορούσα να μην νοιώθω χαρά, το να συγχωρώ 'τα οφειλήματα' των αδελφών μου, τόσο τα πνευματικά όσο και τα υλικά, όταν ο Κύριος μου συγχωρεί αμέτρητες φορές το πλήθος των αμαρτημάτων μου; Πώς μπορώ να κάνω αλλιώς, από το να δίνω ελεύθερα τα δώρα που ανήκουν στον Κύριο, όταν Εκείνος μου χορηγεί ελεύθερα, αμέτρητες πνευματικές και υλικές ευλογίες; Θα ήμουν άλογο κτήνος αν συμπεριφερόμουν διαφορετικά.

Όταν κάνεις μια καλή πράξη, χαίρεσαι και νοιώθεις την ψυχή σου παρηγορημένη, γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι μέσα σου. Αντίθετα, αν κάνεις μια κακή πράξη, νοιώθεις θανάσιμα αισθήματα στην ψυχή σου, γιατί άφησες το πονηρό πνεύμα, να την κυριεύσει.

Ο Θεός θέτει τον καθένα από εμάς σε τέτοια θέση, ώστε να μπορούμε, εάν θέλουμε, να φέρουμε στον Θεό τους καρπούς των καλών πράξεων.

Μην κάνεις τα έργα του Θεού με την καρδιά σου διασπασμένη, ώστε η μισή ν' ανήκει στον Θεό και η άλλη μισή στη σάρκα σου. Ο Θεός είναι ζηλωτής και δεν θα ανεχθεί τη διπλοπροσωπία σου. Θα παραχωρήσει να δοκιμαστείς από το σατανά και εκείνος τότε, δεν θα σε αφήσει σε χλωρό κλαρί...

Η νηστεία και η προσευχή, οδηγούν σε μεγάλα κατορθώματα. Ο κοιλιόδουλος, είναι ανίκανος για μεγάλα κατορθώματα.

Κάθε κοσμικό έργο, να το ξεκινάς με μία έστω σύντομη προσευχή.

Αγάπα τον εχθρό σου. Αυτή είναι η ύψιστη σοφία. Ω, αν καταλαβαίναμε τί θρίαμβος, τί δωρεά είναι να αγαπάμε τους εχθρούς μας, να τους ανταποδίδουμε καλό αντί κακού! Αυτό ακριβώς έκανε ο Υιός του Θεού. Η αγάπη Του, θριάμβευσε κατεπάνω στο αχάριστο και αχρειωμένο από την αμαρτία ανθρώπινο γένος. Έτσι ακριβώς θριάμβευσαν και οι Άγιοι του Θεού, κατεπάνω στους εχθρούς τους, Αγαπώντας τους και ανταποδίδοντάς τους καλό αντί κακού...

Αν μισείς τον εχθρό σου, δείχνεις πως είσαι ανόητος. Γιατί αν ο εχθρός σου σε κυνηγάει, κυνηγάς και εσύ ο ίδιος εσωτερικά τον εαυτόν σου. Πες μου, δεν είναι κυνήγι, ο χειρότερος και πιο άγριος διωγμός, να σε βασανίζει το μίσος σου εναντίον του εχθρού σου;

Ο ασπασμός με τα χείλη, σημαίνει και ασπασμό της ψυχής. Όταν ασπαζόμαστε ιερά αντικείμενα, πρέπει να τα ασπαζόμαστε, όχι μόνο με τα χείλη, αλλά και με την ψυχή και την καρδιά μας.

Όσο πιο ευλαβικά ζει ο άνθρωπος, τόσο πιο βίαια του επιτίθεται ο διάβολος και υποκινεί τους άλλους ανθρώπους να τον εχθρεύονται. Όσο πιο άγιος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο τον βρίζουνε και τον βλασφημούν.

Όσο ευσεβέστερα ζει ένας άνθρωπος, τόσο πιο πολύ σπρώχνει ο διάβολος τους (δικούς του) ανθρώπους, να του αντιδρούν, όπως ήταν και η περίπτωση του Σαούλ, που εναντιώθηκε στον πιστό και άκακο Δαυίδ.

Όπως το βρέφος είναι αδιάφορο για το τι θα του φορέσουμε, έτσι και ο αληθινός Χριστιανός, νήπιος εν Χριστώ, πρέπει να μείνει αδιάφορος για την ακριβή, πολυτελή και φανταχτερή ενδυμασία (διότι κατά το Βάπτισμα, ενδύθηκε τον Χριστό). Το επιδεικτικό ντύσιμο, είναι ένα είδος ειδωλολατρείας, που εμπνέει η κοσμική νοοτροπία.

Κάθε άνθρωπος στη γη είναι άρρωστος από την αμαρτία. Και επειδή η αμαρτία στο βάθος της, δεν είναι παρά κακία και υπερηφάνεια, πρέπει να θεραπεύουμε κάθε αμαρτωλό, με την αγαθότητα και την αγάπη. Πολλές φορές όμως, ενεργούμε αντίθετα και προσθέτουμε κακία στην κακία, αντιθέτουμε υπερηφάνεια στην υπερηφάνεια. Και έτσι η αρρώστεια μεγαλώνει εξαιτίας μας και δεν υποχωρεί. Αντί να θεραπεύουμε, την επιδεινώνουμε. Κύριε, ελέησέ μας, απάλυνε την καρδιά μας...

Όλοι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, άφρονες, απερίσκεπτοι, ρέπουν εύκολα προς την αμαρτία. Ταυτόχρονα όμως μπορούν να ανανήψουν, να μετανοήσουν αν οι συνθήκες είνσι ευνοϊκές. Γι' αυτό πρέπει να είμαστε υπομονητικοί και συγκαταβατικοί στις αδυναμίες και τις αμαρτίες τους, όπως θα θέλαμε και οι άλλοι να είναι επιεικείς, στις δικές μας αδυναμίες.

Σπουδάσαμε σχεδόν όλες τις επιστήμες, αλλά δεν μάθαμε την επιστήμη, να αποφεύγουμε την αμαρτία.

Να λες μέσα σου, με όλη σου την καρδιά: «Ο Κύριος είναι τα πάντα για μένα· εγώ δεν είμαι τίποτα· είμαι αδύναμος και ασήμαντος». Να καταφεύγεις στον Κύριο για κάθετι· να πιστεύεις πως θα λάβεις απ' Αυτόν, ο,τιδήποτε είναι απαραίτητο για τη σωτηρία σου, αλλά και γι' αυτήν την πρόσκαιρη ζωή σου.

Προσκόλλησε την ψυχή σου στο Θεό με καρδιακή πίστη και τότε όλα, θα σου είναι δυνατά. Σου επιτίθενται οι αόρατοι και ανύστακτοι εχθροί; Θα τους νικήσεις. Είναι οι εχθροί αυτοί ορατοί, εξωτερικοί; Θα τους κατοτροπώσεις και αυτούς. Ξεσηκώνονται εναντίον σου τα πάθη; Θα τα κατασιγάσεις. Σε βρήκαν ξαφνικά θλίψεις; Θα τις ξεπεράσεις. Σε έχει καταβάλλει η απόγνωση; Θα αποκτήσεις θάρρος, ελπίδα. Με την πίστη, όλα μπορείς να τα κατορθώσεις, ακόμα και η Βασιλεία των Ουρανών, θα γίνει δική σου. Η πίστη είναι η μεγαλύτερη ευλογία σ' αυτήν τη ζωή. Ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον κάνει δυνατό και νικητή. "Ο κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα έστι" (Α' Κορινθίους 16,17).

Παραδώσου θεληματικά και ολοκληρωτικά στην Πρόνοια και το θέλημα του Θεού. Μην θλίβεσαι όταν χάνεις κάποιο υλικό πράγμα ή γενικά οποιοδήποτε ορατό αντικείμενο. Μην χαίρεσαι στο κέρδος. Μοναδική σου χαρά πρέπει να είναι, να κερδίσεις τον ίδιο τον Κύριο, γιατί όταν μας λείπει η πίστη στην Πρόνοιά Του, πολλά κακά μας προκύπτουν...

Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνότερα τις αμαρτίες μας. Με την ανοιχτή παραδοχή και ομολογία τους, τις μαστιγώνουμε και νοιώθουμε μεγαλύτερη απέχθεια και μίσος για αυτές.

Τότε θα γιορτάσεις σωστά, προς δόξα Θεού και ψυχική σου σωτηρία, όταν απέχεις από τα πάθη καθώς και αν ασκείς τις αρετές, που είναι αντίθετες στα πάθη. Αν την ημέρα της εορτής δελεάζεσαι από τα πάθη και τις κακίες σου, τότε την πανήγυρη δεν την αφιερώνεις στον Θεό, αλλά στον διάβολο.

Όταν πλησιάζουν μεγάλες γιορτές, πρέπει να προσέχεις ιδιαίτερα. Πρώτα από όλα ο εχθρός προσπαθεί να ψυχράνει την καρδιά σου, για να μην καταλάβεις το νόημα της γιορτής και να μην την γιορτάσεις, με την ψυχική διάθεση που επιβάλλεται να έχει ο Χριστιανός. Επιδρά πάνω μας, είτε με την γενικότερη πανηγυρική διάθεση, είτε με τα πλούσια φαγητά που φάγαμε. Εκτοξεύει εναντίον μας τα πύρινα βέλη του, που κατευθύνονται στην καρδιά μας και φλέγει ολόκληρο τον άνθρωπο. Τότε μέσα μας ξεσηκώνονται λογισμοί, πονηροί και βλάσφημοι, που μας κάνουν να νοιώθουμε αποστροφή, προς το αληθινό νόημα της γιορτής. Πρέπει αμέσως να δοθούμε στην προσευχή με συντριβή, για να ξεπεράσουμε τις παγίδες του εχθρού.

Η ελεημοσύνη ωφελεί περισσότερο εκείνον που την προσφέρει, παρά εκείνον που την λαμβάνει.

Μακάριοι και ευτυχισμένοι είναι εκείνοι, που είναι εύσπλαχνοι και ελεούν τους φτωχούς, γιατί αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό. Αχ! και να ήξερες τι μεγάλη ανταπόδοση σε περιμένει, για την ελεημοσύνη που δίνεις στους φτωχούς! Θα σου δείξει ο Θεός έλεος κατά την ήμερα της κρίσης, ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων και θα κληρονομήσεις τη Βασιλεία των Ουρανών που έχει ετοιμαστεί από καταβολής κόσμου.

Η ελεημοσύνη είναι καλό και θεάρεστο έργο, αν ταυτόχρονα φροντίζεις να απαλλάξεις την καρδιά σου από την υπερηφάνεια, την κακία, το φθόνο, την ακηδία, την οκνηρία, την απληστία, την μοιχεία, το ψέμα την απάτη και τα άλλα πάθη. Αν όμως ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να καθαρίσει την καρδιά του και εμπιστεύεται μόνο τις ελεημοσύνες του, τότε λίγη μόνο ωφέλεια θα αποκομίσει από αυτές. Γιατί χτίζει με το ένα χέρι και γκρεμίζει με το άλλο.

Να μην δίνεις στους άλλους ανάλογα με την αξία τους, αλλά ανάλογα με τις ανάγκες τους.